۱. درخشش نسل طلایی: از دی‌بروینه تا هازارد
نسل طلایی بلژیک با بازیکنانی مانند ادن هازارد، کوین دی‌بروینه، روملو لوکاکو، کورتوا و کمپانی شناخته می‌شد. این نسل توانست بلژیک را به جایگاه سوم جام جهانی ۲۰۱۸ برساند و در رده‌بندی فیفا در صدر جهان قرار دهد. کیفیت فردی بازیکنان این نسل بسیار بالا بود و تقریباً همه آن‌ها در تیم‌های بزرگ اروپایی بازی می‌کردند. انسجام تیمی، تجربه بین‌المللی بالا و هماهنگی بین خطوط از مشخصه‌های مهم این نسل بود. با این حال، آن‌ها هرگز نتوانستند به یک جام قهرمانی دست یابند و همین مسئله به عنوان نقطه ضعف آن‌ها باقی ماند.

۲. نسل جدید؛ آغاز یک دوران بازسازی
نسل فعلی بلژیک متشکل از بازیکنانی جوان‌تر مانند جرمی دوکو، آمادو اُنانا، زینو دِبَست و شارل دِ کِتِلِره است. این بازیکنان هنوز در سطح جهانی جایگاه تثبیت‌شده‌ای ندارند و دوران آزمون و خطا را می‌گذرانند. مربیان فعلی تیم ملی بلژیک سعی دارند با اتکا به استعدادهای جوان، تیم را به آرامی بازسازی کنند. نسل فعلی هنوز تجربه کافی ندارد، اما امید زیادی به آینده آن‌ها وجود دارد. تفاوت اصلی این نسل با نسل طلایی، در میزان تجربه و سطح بازی در لیگ‌های بزرگ اروپاست که فعلاً در حال شکل‌گیری است.

۳. سبک بازی: تغییرات استراتژیک در تیم ملی
نسل طلایی بلژیک بیشتر بر مالکیت توپ، حرکات ترکیبی و حملات از کناره‌ها تکیه داشت. با حضور دی‌بروینه و هازارد در خط میانی و کناره‌ها، تیم بلژیک قدرت هجومی زیادی داشت. اما نسل فعلی بیشتر به بازی‌های مستقیم‌تر و سریع‌تر متکی است و روی ضدحملات تمرکز دارد. همچنین استفاده از بازیکنان جوان در پست‌های مختلف باعث شده تا تاکتیک‌های جدیدتری امتحان شود. این تفاوت در سبک بازی، به‌خوبی نشان‌دهنده گذار تاکتیکی تیم از دوران افتخار به دوران ساختن است.

۴. رهبری تیم؛ تفاوت شخصیت‌ها در زمین
در نسل طلایی، رهبران مشخصی مانند وینسنت کمپانی در خط دفاع و کوین دی‌بروینه در خط میانی، نقش محوری داشتند. این بازیکنان با تجربه زیاد و رهبری ذاتی، تیم را در لحظات حساس هدایت می‌کردند. اما در نسل فعلی، چنین رهبران با تجربه‌ای هنوز شکل نگرفته‌اند. رهبری تیم هنوز بین چند بازیکن جوان در حال چرخش است و ثبات شخصیتی لازم در میدان مشاهده نمی‌شود. این موضوع می‌تواند روی انسجام تیمی و عملکرد در بازی‌های حساس تأثیرگذار باشد.

۵. آیا نسل جدید می‌تواند راه نسل طلایی را ادامه دهد؟
هرچند نسل فعلی هنوز راه زیادی در پیش دارد، اما استعدادهایی در آن دیده می‌شود که امید به آینده را زنده نگه می‌دارند. بازیکنانی مانند دوکو، اُنانا و لوکباکیو نشان داده‌اند که توانایی درخشش در سطح بالا را دارند. با حمایت درست از سوی فدراسیون، کادرفنی با برنامه و بازی‌های دوستانه مؤثر، می‌توان این نسل را برای رقابت‌های بزرگ آینده آماده کرد. اگرچه مسیر سختی در پیش است، اما فوتبال بلژیک با تکیه بر ساختار آکادمی‌ها و تمرکز روی بازیکنان جوان، می‌تواند دوران طلایی دیگری را تجربه کند.